De geschiedenis van Siddha Yoga Siddha Yoga

met speciale aandacht voor wat ze niet bekend willen laten worden.

NOOT: Siddha Yoga heeft recentelijk de nieuwste versie van hun geschiedenis geschreven in het boek: Meditation Revolution: A History and Theology of the Siddha Yoga Lineage. [Meditatie revolutie: een geschiedenis en theologie van de Siddha opeenvolging (van perfecte meesters).] Ze bespreken daarin kort de ‘val uit genade’ van Niytananda (d.w.z. de broer van Gurumayi) maar laten vele interessante details weg. Er wordt op dit moment gewerkt aan een gedetailleerde bespreking van dit boek. We houden je op de hoogte!

Pendragon
Januari 98

Als deelnemer aan Siddha Yoga programmas leer je al gauw dat de opeenvolging van volmaakte meesters in Siddha Yoga tot het begin van de tijden teruggaat, tot Shiva zelf. In dit stuk zal ik een visie beschrijven die anders is dan wat wij en duizenden andere volgelingen jarenlang geloofd hebben. Veel van de gegevens die ik hier verzameld heb kunnen niet geverifieerd worden omdat ze mondeling aan mij zijn doorgegeven. Sommige dingen die hier staan zijn zo overduidelijk dat ze niet eens opgemerkt worden door de kudde, die door de bomen het bos niet meer kan zien. Het is de bedoeling dat dit artikel steeds wordt bijgewerkt; als je iets weet dat hier niet vermeld wordt, wil je het dan aan me opsturen?

Om te beginnen geef ik hier een korte geschiedenis van Siddha Yoga zoals die door SYDA wordt verspreid. Maar daar beginnen de problemen meteen al. Wat je nu te horen krijgt is niet hetzelfde als wat verteld werd voor de breuk tussen Nityananda (Gurumayi’s broer) en Chidvilasananda. Dus om te beginnen zijn er twee SYDA versies.

SYDA beweert dat Muktananda de opvolger is van Swami (Bhagawan) Nityananda (c.1900 – 1961) van Ganeshpuri. Muktananda (1908 – 1982) wees als zijn opvolgers aan: Swami Nityananda (1963- ) en Swami Chidvilasananda (1955 – ), broer en zus. Over Nityananda van Ganeshpuri wordt gezegd dat hij verlicht was toen hij geboren werd en dat hij in een vorig leven een guru gehad had.

Tegenwoordig wordt het bovenstaande ook verteld, behalve dat de broer Nityananda wordt weggelaten. Als je daarnaar vraagt krijg je als antwoord dat hij ook opvolger was maar dat niet volhield. Hij verbrak zijn geloften (als monnik) en is vertrokken.

Hier is de rest van het verhaal.

Eerst een opmerking over de term “Siddha Yoga”. Hoewel het een ‘wettig gedeponeerd handelsmerk’ van SYDA is, is deze term nooit gebruikt door Nityananda van Ganeshpuri of de stichting die zijn Samadhi heiligdom (graf) nu beheert. Er zijn anderen behalve South Fallsburg en Ganeshpuri die het woord wel gebruiken. De website Spiritweb Org, ter bevordering van spiritueel bewustzijn op het Internet, van Kurt Keutzer heeft een afdeling die Siddha Mahayoga FAQ(veel gestelde vragen over Siddha Mahayoga) heet, waarin hij de verschillende soorten Siddha Yoga beschrijft en de mensen die dit onderwijzen. Hij noemt diverse andere Indiase guru’s die naast Muktananda tot deze traditie behoren.

Muktananda heeft jarenlang door India gereisd en bij vele gurus tijd doorgebracht. Sommigen hiervan worden in de geschiedenis van Siddha Yoga vereerd als verlichte meesters.

We weten wel dat Muktananda naar Ganeshpuri ging en bij NItyananda verbleef. Muktananda beweert dat hij de opvolger is van Nityananda of Ganeshpuri. Echter, Nityananda heeft zelf NOOIT in het openbaar verklaard dat zijn opvolger Muktananda was (of iemand anders). Nityananda heeft zijn eigen ashram niet aan Muktananda overgedragen. Er is een stichting¹ die het graf en de ashram beheert. De enige geschreven bronnen² over Nityananda zijn verschenen bij andere organisaties dan Siddha Yoga.

Er zijn verscheidene anderen, volgens één verhaal zelfs 10, die ook beweren opvolgers van Nityananda te zijn. Twee van deze “opvolgers” hebben ook een graf (samadhi heiligdom) in Ganeshpuri. De enige publicatie van de stichting over het onderwerp van de opvolging is een stripboek dat “Gurudev Nityananda” heet en dat in1990 door de stichting is gepubliceerd. Hierin wordt Muktananda als één van drie “leerlingen van sri gurudev” genoemd. (Het feit dat het een stripverhaal is doet niets af aan de waarde van de bron. Het was de bedoeling van de stichting zo veel mogelijk mensen te bereiken.) Zij bevestigen Muktananda’s and SYDA’s bewering dat hij de opvolger is niet. Ze gebruiken ook niet de term “Siddha Yoga” om zichzelf of Nityananda te beschrijven. Het volgende staat aan het eind van dit stripboek:

Leerlingen van Sri Gurudev

• Sri Jananand Swami.
  Hoewel hij vele jaren bij Gurudev verbleef, woonde Sri Jananand Swami het grootste deel van zijn latere leven in het grottencomplex te Kanhagad dat door Gurudev gedurende Zijn dagen in Kerala en Zuid Kanara is uitgehouwen. Sri Jananand Swami nam in 1982 Samadhi (d.w.z. hij stierf).
• Sri Shaligram Swami
  Sri Shaligram Swami woonde jaren lang in Ganeshpuri. Hij nam zijn Samadhi (d.w.z. stierf) te Ganeshpuri slechts een paar maanden voor Gurudev Nityananda. Zijn Samadhi heiligdom (graftombe) is in Ganeshpuri, een paar meter van het graf van Gurudev.
• Swami Muktananda Paramahamsa
  Kort na de Mahasamadhi van Gurudev Nityananda begon Swami Muktananda Paramahamsa, die vele jaren met de grote Meester had verbleven, de naam en de leer van de Meester niet alleel over heel India maar in de hele wereld te verspreiden. Swami Muktananda heeft twintig jaar lang veel gereisd, om meditatiecentra te stichten, waar mensen spirituele oefeningen konden doen, en om tempels te bouwen gewijd aan Gurudev Nityananda. Zijn hoofdashram is Gurudev Siddha Peeth in Ganeshpuri. Na zijn Mahasamadhi, is het zijn leerlinge Gurumayi Chidvilasananda, die de Siddha Yoga ervaring aan de volgelingen dorgeeft.

Een aantal jaar geleden probeerde Chidvilasananda controle over het bestuur van het Nityananda Samadhi heiligdom te krijgen. Ze slaagde daar ten dele in

Nityananda wordt door SYDA beschreven als een avadhut, een verlichte guru die geen banden met de burgerlijke maatschappij heeft. Hij wordt beschreven als iemand die communiceerde door te grommen en te kijken. Maar zoals reeds gezegd is, heeft Nityananda in werkelijkheid wel gesproken, en zijn woorden zijn opgetekend. Echter, doordat Nityananda in zijn latere jaren niet veel schijnt te hebben gesproken, en Muktananda de opvolging pas na de dood van Nityananda opeiste, is er geen manier mogelijk om zijn claims te bevestigen. Wat we wel weten is dat de ENIGE die de opvolging voor zich heeft opgeëist Muktananda zelf is.

Er is bekend dat Muktananda in de jaren dat hij hoofd van Siddha Yoga was, diverse keren aan een swami genaamd Prakashananda (ook volgeling van Nityananda) gevraagd heeft hem op te volgen. Prakashananda werd door iedereen als een verlichte mens beschouwd omdat Muktananda zei dat dat zo was. Prakashananda, die onlangs in India gestorven is, weigerde elke keer. Nadat Chidvilasananda de macht had overgenomen veroordeelde ze Prakashananda. Ze beweerde dat hij aan zwarte magie deed en verbood iedereen om hem te bezoeken.

In ongeveer 1978 was er een boel opwinding in Ganeshpuri over een jonge charismatische sadhu die op een nabije bergtop woonde. Velen zeiden dat hij een reincarnatie op opvolger van Nityananda was en foto’s van hem werden in diverse winkeltjes in het dorp verkocht. In die tijd verbood Muktananda iedereen in de ashram inkopen te doen in de winkeltjes waar de foto’s werden verkocht.

Een verhaal van een ex Siddha Yoga aanhanger maakt melding van zijn gesprek met een Indiase volgeling van Nityananda in Ganeshpuri die bij het sterfbed van Nityananda aanwezig was. Deze persoon verklaarde dat Nityananda bij zijn dood niet gezegd heeft dat Muktananda zijn opvolger was.

Het was een verrassing voor iedereen, daarbij inbegrepen Nityananda (=Subhash Shetty , de broer van Gurumayi) zelf, toen Muktananda in 1980 aankondigde dat hij hem als zijn opvolger aanwees. Muktananda zei dat Nityananda aan de “universiteit” begon en dat de tijd zou uitwijzen of hij zijn diploma zou krijgen of niet. Muktananda gaf Subhash Shetty de naam Nityananda van zijn guru, en veel mensen vroegen zich af wat dat zou kunnen betekenen. Pas na die eerste aankondigingen, en onder druk van Chidvilasananda zelf, werd zij ook tot mede-opvolger benoemd. Op die noodlottige dag in Mei 1982 werden Nityananda en Chidvilasananda allebei op de troon (de zetel van de guru) gezet in een speciale ceremonie.

(Beelden van die ceremonie werden verspreid op een video die “De machtsoverdracht” heette, maar die werd door Siddha Yoga later weer ingenomen voor heropname. Ze gaven de ingeleverde videobanden nooit terug, maar iedereen die een band had ingeleverd kreef een gratis intensive.)

Ongeveer 30 dagen na de dood van Muktananda werd een andere ceremonie gehouden waarin zij formeel als de co-guru’s van Siddha Yoga werden geïnstalleerd. Ik herinner me die dag. Ik was toen in Ganeshpuri. Ik herinner me Nityananda’s tamelijk emotionele toespraak waarin hij zei dat mensen probeerden een wig tussen hen beiden te drijven. Dat was een teken aan de wand.

Terzijde: George Afif was een volgeling uit Ann Arbor die vele bouw- en schilderprojecten in de ashram leidde en die een aanklacht tegen hem van verkrachting van een minderjarig meisje in 1983 heeft toegegeven. Het slachtoffer was een dochter in haar tienerjaren van een hooggeplaatste volgeling van Siddha Yoga. In die tijd deed Nityananda moeite om hem uit Siddha Yoga te verwijderen. Na enige tijd kwam Afif terug. Er gaan geruchten dat hij een liefdesrelatie had met Chidvilasananda voor en ook nadat ze als guru benoemd was. Sommigen denken dat George een rol gespeeld heeft bij het afzetten van Nityananda.

We springen nu een paar jaar vooruit, het is Oktober 1985. Ik herinner me dat ik bij een speciale vergadering van de bewoners van een van de Siddha Yoga ashrams zat, waarin we allemaal te horen kregen dat Nityananda zich zou terugtrekken. Hij was “in stilte” gegaan, vlak voordat deze aankondiging in Ganeshpuri gedaan werd. (Deze periode van stilte schijnt overeen te komen met de tijd waarin hij tegen zijn wil door Chidvilasananda werd vastgehouden). Natuurlijk was iedereen geschokt.

In die tijd hadden de mensen meestal een voorkeur voor een van de twee gurus, omdat hun stijlen heel verschillend waren en nog steeds zijn. Wij kregen te horen dat Nityananda’s periode als guru tijdelijk was geweest, voor 3 jaar, en dat hij van nu af aan een teruggetrokken spiritueel leven zou gaan leiden. Het probleem was dat niemand, behalve de mensen die de leiding over Siddha Yoga hadden, zich kon herinneren dat Muktananda gezegd had dat het maar voor een periode van 3 jaar zou zijn.

We moesten al zijn foto’s meteen verbranden. Dit had te maken met het verbreken van onze verbinding met hem, om ons te helpen ons op de “echte guru”, namelijk Chidvilasananda, te richten. Velen van ons hadden veel wantrouwen bij dit staaltje van duidelijke manipulatie.

Plotseling werd ons daarna verteld dat er meer achter zat. Nityananda was met enkele vrouwen naar bed geweest, waaronder enkele swami’s, en hij had zijn geloften (celibaat) gebroken. Hij was ermee akkoord gegaan terug te treden, maar toen wilde hij terugkomen, maar Chidvilasananda zei nee. Dit kwam op het zelfde moment dat een artikel in een Indiase krant verscheen waarin Nityananda beweerde dat hij aangevallen was en tegen zijn wil door zijn zuster Chidvilasananda was vastgehouden.

Veel hiervan is beschreven in een reeks van artikelen en berichten van SYDA zelf. Het meeste hiervan is op deze website te vinden (zie ook de Engelse afdeling). Dit was het moment waarop Siddha Yoga voor duizenden volgelingen door de mand viel. Hoewel de beschuldigingen (zie het artikel van William Rodarmor) over sexueel misbruik veel ernstiger waren, geloofden de meeste mensen daar gewoon niet in, en Muktananda was dood. Maar we kregen ook een boodschap gedateerd 23 Maart 1986 van de SYDA-foundation en Chidvilasananda zelf, die ons vertelde hoe gestoord Nityananda ook voor zijn sexuele affaires was. De bedoeling hiervan was te laten zien hoe onverlicht Nityananda was en waarom hij het niet verdiende om als guru terug te komen. De boodschap liet ook zien dat Chidvilasananda hem eerder had proberen te overtuigen om aan te blijven als guru. Het zou er niet goed uitgezien hebben als hij aftrad. Maar toen de zaak was geescaleerd en ze onder druk kwamen te staan, hadden ze geen keus, ze moesten proberen om hem er met zo min mogelijk schade uit te werken. Natuurlijk werkte hij niet mee.

Nityananda begon daarna met steun van diverse ex-Siddha Yoga swami’s te reizen en programma’s te geven. Tenslotte begon hij opnieuw met een organisatie Shanti Mandir, na veel negatieve invloed van Siddha Yoga (de verhalen over de aanvallen en pesterijen staan beschreven in het artikel O Guru, Guru, Guru door Lis Harris, dat in November 1994 in de New Yorker verscheen, zie de afdeling artikelen).

Sinds de scheuring met haar broer Nityananda heeft Chidvilasananda alle contacten met haar eigen familie verbroken, en ze heeft nu nog steeds de leiding over SYDA.

Voetnoten:

1. Bhimeshwar Sadguru Nityananda Samstha
2. Nityananda – The Divine Presence, door M.U. Hatengdi; Rudra Press, 1984, en Nitya Sutras – The Revelations of Nityananda from the Chidakash Gita; Rudra Press, 1985. (Terug naar het begin).

Pendragon
Sep 97