Een open brief over Siddha Yoga

Deze brief is geschreven door een groep mensen die Siddha Yoga verlaten hebben en die vroeger veel te maken gehad hebben met de activiteiten van Siddha Yoga. Voor de meesten van ons was het het artikel van Lis Harris in de New Yorker van November 1994 dat ons geholpen heeft te erkennen dat SYDA (=Siddha Yoga Dham America, de organisatie) en de leiders daarvan heel verschillend zijn van wat zij beweren te zijn, en wat zij naar buiten schijnen te zijn. Velen van ons hebben jarenlang geweten dat de feiten in het artikel van Harris waar zijn, maar we hebben er steeds onze ogen voor gesloten of we hebben die feiten ontkend. Wij hadden ons geloof en vertrouwen, ons idealisme, en onze tijd, energie, en geld in Siddha Yoga geïnvesteerd.

Wij hadden ons aan Siddha Yoga gewijd en Siddha Yoga tot ons leven gemaakt. Daarom is het nog steeds pijnlijk voor ons de feiten over SYDA onder ogen te zien. Wij verbreken de stilte nu omdat we geloven dat Siddha Yoga zijn aanhangers bedriegt, en we hopen in deze brief uit te leggen hoe dit in zijn werk gaat. Wij zijn bij Siddha Yoga gekomen omdat we ons spirituele leven wilden verrijken. In het begin hadden sommigen van ons bijzondere meditatie-ervaringen, en anderen geloofden dat ze uiteindelijk een gemeenschap van van mensen vol begrip en zoekers op het spirituele pad gevonden hadden. Toen we er meer bij betrokken raakten, raakten we ervan overtuigd dat Gurumayi en Muktananda geldige claims hadden op “volledige verlichting,” “volmaaktheid,” en “heiligheid”. In feite geloofden we dat ze levende goden waren.

Door het ontwaken van de kundalini door shaktipat geloofden we dat we het hoogste stadium van de menselijke evolutie bereikt hadden vóór goddelijke volmaaktheid. Het enige wat we nog hoefden te doen was: de guru liefhebben, in haar geloven, en haar aanbidden, wat er ook gebeurde, en dan zouden we de verlichting bereiken. Ons geloof in deze dingen bracht ons ertoe Siddha Yoga het belangrijkste bestanddeel van ons leven te maken. Maar toen we dichter bij de guru kwamen, ontdekten we dat zowel Muktananda als Gurumayi privé-persoonlijkheden hebben die in schril constrast staan met de manier waarop zij zich in het openbaar vertonen. We kwamen er al gauw achter dat onze status als “leerlingen,” en onze “nabijheid tot de Guru,” ervan afhingen hoe goed we de geheimen die we gezien hadden voor ons konden houden, en hoe goed we waren in het goedpraten en het niet uit de hand laten lopen van dingen.

Tot grote schade van onze eigen integriteit leerden we de natuurlijke gang van onze gedachten en gevoelens te onderdrukken of opzij te zetten — zodat we voor onszelf en voor anderen de grote verschillen tussen de beweringen van de gurus over hun eigen volmaaktheid en hun echte gedrag met elkaar in overenstemming konden brengen. Steeds weer werd ons gezegd — door de swamis, door andere zorgvuldig geselecteerde Siddha Yoga leraren, en in Ram Butler’s Correspondence Course — dat “overgave” het pad van een ware leerling was, en dat “roddel” alleen tot onze ondergang zou leiden. Dit betekende dat we onze gedachten, gevoelens en eigen ervaringen moesten onderwerpen aan een veronderstelde grotere waarheid en een verondersteld hoger doel, dat door de guru werd vertegenwoordigd. We weten nu dat we onszelf daarmee tekort gedaan hebben. We zijn niet meer bereid onze werkelijkheid door anderen te laten controleren. In het begin waren we bang om vragen te stellen en te twijfelen; we waren bang dat we alles zouden verliezen als de ophielden onze gedachten en gevoelens te onderdrukken en blindelings te gehoorzamen. Maar we zijn erachter gekomen dat precies het omgekeerde waar is: door eindelijk de waarheid aan elkaar en aan anderen te vertellen, hebben we onze kostbare vrijheid, die we verloren hadden, terug ontvangen.

We zijn ons ervan bewust dat de meeste mensen die door de uiterlijke schoonheid van Siddha Yoga en de oefeningen en de leer geïnspireerd worden, er moeite mee zullen hebben te geloven wat wij hebben gezien. Het is niet onze bedoeling hier een verklaring te geven van de de schijnbare weldadigheid aan de buitenkant van Siddha Yoga. De schrijvers van deze brief hebben een lange periode achter de publieke façade van Siddha Yoga doorgebracht, en we hebben een vollediger beeld gekregen van de geheime kant van Siddha Yoga en het dubbelleven van de leiders dan de meeste mensen ooit zullen zien. Wij geloven dat de corruptie binnen SYDA openbaar moet worden gemaakt, ondanks het feit dat een vroegere SYDA commissaris eens op onheilspellende toon in een stafvergadering gezegd heeft dat critici die Siddha Yoga in het openbaar van wangedrag beschuldigen, strafrechtelijk vervolgd zullen worden. Het is SYDA duidelijk veel geld waard de feiten te verbergen.

Wij weten dat de dingen die we hier beschrijven waar zijn. We hopen dat de mensen die dit lezen een open oor hebben voor de waarheid, en dat ze een gefundeerde keuze zullen maken over hun deelname in Siddha Yoga. Hier zijn een paar geheimen waarvan wij het niet voor ons eigen geweten kunnen verantwoorden ze nog langer te verzwijgen:

– Er heeft jarenlang uitgebreid sexueel misbruik van jonge en vaak minderjarige vrouwen plaatsgevonden, door Muktananda en later door George Afif. Honderden vrouwen werden in de ashram door deze mannen verleid, sexueel lastig gevallen en misbruikt. Veel vrouwen die hierbij betrokken zijn geweest kijken op dit gebeuren als een traumatische ervaring terug. Sommige vrouwen hebben hulp gevraagd aan swami’s, stafmedewerkers of aan Gurumayi zelf. Zij kregen als antwoord dat zij zelf schuldig waren aan dit misbruik, en dat ze er met niemand over mochten praten. Hoewel de stafmedewerkers van de ashram en de swami’s niet officieel ontkennen dat zulke dingen gebeurd zijn, verdraaien zij de waarheid. Ze beweren dat de sexuele activiteiten van Muktananda een goddellijk doel hadden, en in het geval van Afif geven zij eenvoudig zijn slachtoffers de schuld. Wij verwerpen deze verklaringen met nadruk. En we verwerpen elke rechtvaardiging — op basis of van tantrische geschriften, of op welke andere basis dan ook — van dit schandalige machtsmisbruik, waardoor vrouwen zijn uitgebuit en vernederd.

– Muktananda’s meesterschap in machtsmisbruik is door zijn opvolgers geërfd. Jaren na zijn dood werd SYDA niet alleen door Gurumayi maar ook door George Afif bestuurd — een man die in 1983 een strafrechtelijke aanklacht van verkrachting van een minderjarige vrouw niet heeft tegengesproken. We hebben zelfs gezien dat Gurumayi de orders van Afif opvolgde. Afif’s dwangmatige begeerte naar jonge vrouwen, zijn smaak voor de duurste kleding en de duurste dingen op de wereld, en zijn gemene gedrag tegen de mensen die met hem in contact kwamen, zijn aan velen bekend. Wat was zijn macht over Gurumayi die verklaart dat zijn beruchte gedrag in de ashram gedurende zoveel jaren werd goedgevonden en niet werd gecorrigeerd? Sommigen hebben Afif kort geleden horen zeggen dat hij uiteindelijk aan de zijde van Gurumayi hoopt terug te keren. De partijlijn van SYDA is dat van zo’n hereniging geen sprake kan zijn.

Maar de zaak tussen Afif en Gurumayi wordt niet open en eerlijk toegegeven. In zulke gevallen herhaalt de geschiedenis zich vaak.

– Op bevel van Afif en Gurumayi hebben stafmedewerkers – of door hen georganiseerde plaatselijke aanhangers – sinds het eind van de 1980er jaren over de hele wereld gereisd om haar broer, Nityananda, te volgen, en hem bij elke voorkomende gelegenheid aan te vallen, te beledigen en te bedreigen. De swami’s en stafmedewerkers die dit routinematig ontkennen, liegen gewoon. Een aanhanger van Siddha Yoga, tevens therapeut, in een bepaalde stad werd door de leiders van SYDA, met de zegen van Gurumayi, overreed een beroepscrimineel te huren om Nityananda lastig te vallen en te bedreigen, toen deze naar de stad kwam om een openbare lezing te geven. Aanhangers die hun toegewijdheid aan Gurumayi laten zien door met deze aanvallen mee te doen worden door haar geprezen en bedankt, en krijgen speciale aandacht. Het is opvallend dat deze aanvallen gestopt zijn, in elk geval in de USA, nadat zij onthuld waren in het artikel in de New Yorker.

– Veel cursussen en veel openbare lezingen in de ashram werden gedicteerd, meestal door George Afif, maar ook door Gurumayi, in microfoontjes in het oor van de sprekers. Dit geldt voor de Fire Courses, No Ego Courses, Month Long Courses, and talrijke Intensives. In veel van deze cursussen werden deelnemers in de lezingen aangevallen en uitgescholden, en soms werden daarbij vertrouwelijke dingen die zij in persoonlijke brieven aan Gurumayi hadden geschreven openbaar gemaakt. Afif had toegang tot deze informatie omdat hij altijd de persoonlijke post las die aan Gurumayi geadresseerd was.

– Er zijn verborgen camera’s in diverse plaatsen in en om de ashram. Veel gastenkamers en openbare ruimtes zijn voorzien van verborgen microfoons, en de gesprekken die zo opgenomen worden kunnen door Gurumayi en haar assistenten worden afgeluisterd. Tot deze openbare ruimtes behoren de Amrit, het Global Communications Office, de Meditation Hall, the Programming Office, huistelefoons, en ontvangstbalies. Bovenop deze bewaking met microfoons en cameras is het zo dat de stafmedewerkers weten dat zij bij Gurumayi in de gunst kunnen komen door alle roddels onmiddellijk aan haar te rapporteren, d.w.z roddels over bezoekers of over elkaar.

– In het beleid in de ashram en in de daar heersende opvattingen worden homo’s gediscrimineerd. Gurumayi staat erop dat paren van hetzelfde geslacht waarvan bekend is dat ze een relatie met elkaar hebben, niet op dezelfde kamer worden gehuisvest, maar er wordt alles aan gedaan om dit beleid te verbergen voor degenen die er het slachtoffer van worden. Hoewel Gurumayi zich met vele homosexuele en lesbische stafmedewerkers omringt, moedigt zij ze aan hun geaardheid te verbergen of te ontkennen. Gurumayi heeft er ook op gestaan, met ingang van 1991, dat elke homosexuele of lesbische hatha yoga leraar in SYDA-ashrams en centrums ontslagen moest worden door de plaatselijke leiders en besturen. Hen werd opgedragen een excuus hiervoor te verzinnen, en in geen geval te onthullen dat de leraren ontslagen werden vanwege hun sexuele geaardheid. Homosexuele mannen en lesbische vrouwen worden als regel uitgesloten van veel posities en activiteiten in Siddha Yoga, behalve als ze rijk zijn of veel invloed hebben.

– De stafmedewerkers in de ashram zijn overwerkt en zij worden slecht behandeld. Mensen in de ashram moeten eindeloze dagen en nachten werken voor bijna geen geld of voorzieningen; slechte woonomstandigheden voor veel mensen tegelijk met bijna geen privacy zijn normaal; en het gebeurt vaak dat mensen die jarenlang hard gewerkt en trouw gediend hebben er plotseling uitgezet worden. Aan een aantal van die mensen die door Gurumayi uit de ashram gegooid waren werd door haar medegedeeld dat zij haar duizenden dollars schuldig waren voor de tijd die zij met haar hadden doorgebracht. Helaas zijn er mensen die haar het geld dat zij geëist heeft inderdaad sturen.

– Veel van Gurumayi’s stafleden lijden aan depressies, eetproblemen, verslavingen, en andere ernstige emotionele storingen. Achter de schermen heeft Gurumayi talrijke stafleden en aanhangers naar therapeuten en instellingen voor langdurige behandeling gestuurd. Wat daarbij niet erkend wordt is dat een belangrijke oorzaak van hun slechte gezondheid ligt in de langdurige blootstelling aan de ongezonde afhankelijkheid (van Gurumayi) in de ashram, en de constante emotionele en fysieke eisen die Gurumayi aan haar staf stelt. Mensen in de ashram schrijven dit meestal toe aan het nooit eindigende zuiveringsproces dat zij geloven te moeten doormaken om hun guru beter te dienen.

– Gurumayi heeft veel mensen die in de ashram wonen doorgestuurd naar therapeuten die ook aanhangers van haar zijn. Sommige van deze therapeuten schenden hun beroepsgeheim doordat ze de inhoud van de therapiesessies aan Gurumayi doorbrieven, op haar verzoek. Sommigen van ons hebben gezien dat Gurumayi talloze keren, samen met de therapeuten, lachend deze klinische rapporten besprak en daarbij de spot dreef met de cliënten.

– Gurumayi beweert dat ze een ascete is. Wij hebben geweldige mentale acrobatiek moeten doen om geen aandacht te schenken aan, of een verklaring te vinden voor: haar dure smaak voor juwelen, zijde en hoeden; haar behoefte om om te gaan met mensen die rijk of machtig zijn of een hoge sociale status hebben; en haar behoefte dat alles wat zij aanraakt het fijnste en duurste van zijn soort in de wereld moet zijn. We hebben zelfs geen aandacht geschonken aan de plastische chirurgie die ze heeft laten doen om haar jukbeenderen en kaak er beter te laten uitzien. Veel van de luxe om Gurumayi wordt geschonken door aanhangers, die er dan snel achter komen dat dure geschenken de aandacht van Gurumayi kunnen kopen, of in elk geval het effect hebben dat een stafmedewerker aandacht aan hen besteedt.

– Het project om het Nityananda-meer in de ashram te South Fallsburg te reconstrueren, dat door George Afif bedacht was, is een fiasco geworden voor SYDA vanuit belastingtechnisch en public-relations oogpunt. Ze hebben nu meer geld dan ooit nodig omdat ze enorme boetes moeten betalen voor de grote schade aan het milieu die door het project in het Sullivan District in New York State veroorzaakt is. Tegen SYDA loopt ook een rechtszaak met een schadeclaim van een half miljoen dollar, ingediend door het bouwbedrijf waarmee ze een contract gesloten hadden, en waaraan ze daarna gezegd hebben dat ze niet zouden betalen voor het werk dat gedaan was. Ze maken daarbij handig gebruik van Afif’s “verdwijning,” en ze geven als reden voor hun weigering tot betalen dat Afif om te beginnen geen toestemming had om hen in dienst te nemen. Dit is slechts één van de vele manieren waarop SYDA niet eerlijk omgaat met financiële zaken.

– Dubbelzinnige boodschappen komen overal in Siddha Yoga voor, vermomd als spirituele waarheden. “Eer het Zelf, respecteer het, en heb het lief,” maar bedenk daarbij wel: je hebt alles aan de guru te danken, alleen de guru doet ertoe, je kunt niets als je eigendom beschouwen, en je bent niets zonder haar. “De Guru is een volmaakte spiegel,” dus denk eraan, elke klacht, alle kritiek, en elke vraag is alleen een weerspiegeling van je eigen onzuiverheid. Hoewel het Zelf natuurlijk zuiver is, en jij het Zelf bent, ben jij nog net niet zuiver genoeg. Deze en andere gekmakende boodschappen werken verlammend op de geest en leren mensen hun eigen waarheid niet meer te vertrouwen.

We hebben nu enkele betreurenswaardige aspecten van Siddha Yoga beschreven. Uit deze aspecten begint een beeld te ontstaan van grootschalige uitbuiting, manipulatie en machteloos maken van de aanhangers, en hierover willen wij het hebben. Dit is wat wij als de echte corruptie van Siddha Yoga zien. Zelfs als Gurumayi volmaakt of verlicht zou zijn, wat zeker niet het geval is, zou haar “missie” nooit de verborgen misleiding and wreedheid aan de binnenkant van de ashram rechtvaardigen. Als we onze ogen en monden voor deze misleiding en wreedheid sluiten; als we ons terugtrekken in een geïdealiseerd, magisch gebied van bewustzijn en niet willen luisteren naar degenen die misbruikt en verraden zijn; als we blijven zeggen “dat was niet mijn ervaring,” “het is niet met mij gebeurd,” en “ik heb daar nooit op dat niveau mee te maken gehad,” of misschien als allerergste: “ik weet van deze dingen af maar ik heb een manier gevonden om ze te accepteren;” dan houden we zelf de spiraal van misbruik in stand.

Het is pijnlijk om nu te beseffen hoe we er stap voor stap toe werden verleid onze waarheid, onze waarden, onze moraal, onze werkelijkheid, en ons zelfgevoel op te offeren om Muktananda en Gurumayi te beschermen en verdedigen. Zij aasden op ons verlangen en onze kwetsbaarheid, en wij probeerden ons te voegen naar wat zij van ons verwachtten. Wij dachten dat als we maar vaker de Guru Gita zongen, meer geld gaven, meer seva deden, minder sliepen, minder aten, meer glimlachten, nog een intensive deden, ons op deze manier kleedden en niet op die manier, ons haar verfden, ons haar niet meer verfden, ons kaalschoren, het correcte cadeau gaven, de correcte grap vertelden, het juiste trucje deden, dat dan de guru ons de genade van haar goedkeuring zou verlenen en ons bestaan waarde zou geven. Toen we eindelijk onze adem inhielden, waren we verbaasd te zien hoeveel leugens we hadden verteld, en hoe Siddha Yoga ons geleerd heeft om onze levens door angst, schaamte en schuld te laten bepalen.

We hoeven nu onze eigen integriteit niet meer te verraden om liefde te krijgen van een guru wier liefde gekleurd is door haar behoefte om anderen te controleren en uit te buiten. Na vele jaren hebben we geleerd dat ons gezondste antwoord op Siddha Yoga was eruit te gaan. We weten nu dat het niet in het vermogen van Gurumayi of iemand anders ligt om iemand de verlichting te geven. In ieder van ons is de genade aanwezig om dat zelf te doen, ieder op zijn of haar eigen manier. Als er in de ashram een klimaat was geweest om de waarheid te vertellen, dan was deze brief misschien niet geschreven. Maar Gurumayi en haar swami’s vertellen niet de waarheid over sexueel misbruik, over het lastig vallen van Nityananda, en over veel andere dingen. Het is triest om hooggeplaatste leden binnen de Siddha Yoga gemeenschap te zien liegen. We erkennen dat het belangrijk is onze eigen zwakheden te onderzoeken die ertoe geleid hebben dat we in de val liepen, maar dit doet niets af aan het feit dat Siddha Yoga van binnen bedrog is.

Naarmate we ons meer en meer van Siddha Yoga bevrijden, krijgen we weer contact met een groter bereik van onze eigen gevoelens. Dit is moeilijk, omdat we zo hard gewerkt hebben om ons te beperken tot de nauwe grenzen van de gevoelens die acceptabel waren op het “spirituele pad.” We krijgen weer toegang tot ons intellect, dat we in de ashram stil moesten maken, moesten concentreren, en moesten verlammen totdat het gedeeltelijk afstierf, om onszelf te verblinden voor de misleiding en hypocrisie die we daar aantroffen.

We leren nu weer wat het betekent vrije tijd te hebben, vrienden te hebben, te spelen, met anderen contact te hebben. We leren nu weer hoe het voelt om trots te zijn op ons werk, onze creativiteit, ons gezin, ons zelf, en onze spirituele groei, zonder dat we ons hoeven te laten afpersen en enorme bedragen moeten betalen voor de “bescherming” van de guru. We zijn nu vrij van het schuldgevoel dat we “alles aan de guru te danken hebben.”

Dit is een anonieme brief omdat SYDA, met steun van machtige advocatenkantoren en vele rijke aanhangers, zijn critici dure processen kan aandoen; daarbij hebben ze in het verleden hun critici ook fysiek aangevallen, en ze hebben geprobeerd hen in discrediet te brengen met boosaardige leugens. Ze hebben een geloof gemeen met andere totalitaire systemen, namelijk dat hun missie elk soort gedrag rechtvaardigt, hoe destructief ook. We hebben ervaren dat we geen enkele kritische opmerking over de guru kunnen maken zonder dat de mensen die loyaal blijven aan SYDA ons onmiddellijk ontwijken en ons als geestelijk uit balans beschouwen. Wij zijn hierdoor gekwetst, boos, en verdrietig. We betreuren het verlies van vrienden en familie om wie we nog steeds heel veel geven. We hopen dat zij zichzelf eens zullen toestaan de waarheid over Siddha Yoga in te zien, en dat ze zullen ophouden met zich te laten misleiden en de mond te laten snoeren.

Hoogachtend,

Een aantal mensen die Siddha Yoga verlaten hebben.

P.S. Deze brief is een onafhankelijke publicatie ,die niet afkomstig is van een organisatie, groep of persoon die een verbinding heeft met een andere leraar of guru.